Onthaasten
Onthaasten is al mijn hele leven een opdracht. Als kind een dromer, vergat ik vaak de tijd, dacht dat ik nog van alles kon doen in 15 minuten en ging dan te laat op pad naar de tennisbaan of naar school. Hard fietsen, stress en zweten. Geen fijn gevoel dus. Nu kan ik daar gelukkig beter mee omgaan. Ik zet wekkertjes een half uur voordat ik weg moet, sta eerder op om mijn ochtendritueel in alle rust te kunnen doen. Ik trek me ook niets aan van mensen die vinden dat ik te langzaam eet. Mijn cliënten vertel ik bij het eerste gesprek dat ik soms te laat kan arriveren en dat ze dan rustig in de wachtkamer kunnen wachten. Ook plan ik mijn consulten ruim in met veel tijdsmarge tussen de cliënten zodat ik de gesprekken goed kan afronden.
Haast maakt mij niet leuker
Als ik haast heb wordt ik een onprettiger mens en psycholoog. Ik ga dan invullen, op de klok kijken en ongeduldig reageren. Als ik dit bij het eerste gesprek al doe loop ik het risico dat cliënten niet meer terug komen. Gelukkig herken ik dit vaak bij mijzelf, leun achterover en denk bij mijzelf dat ik zo nodig beter een vervolgafspraak kan inplannen dan zo’n haast te maken.
Opschieten! anders kom je te laat
Waarom hebben veel mensen toch altijd haast? We moeten te veel, en we moeten ook nog alles goed en op tijd doen. Dat is de Nederlandse mentaliteit, en grotendeels natuurlijk ook een Westers fenomeen. Als kind wordt je vaak van jongs af aan opgevoed door gehaaste ouders en gestreste leerkrachten. ’s Ochtends moet je te vroeg je bed uit om te vroeg in de klas naar oninteressante verhalen te luisteren. En o wee als je te laat bent: dan moet je niet zelden nog vroeger komen en nog meer tijd op die totaal niet boeiende school doorbrengen. Liever slaap je uit, lanterfant je wat en hoop je dat er vanzelf wat interessants gebeurt. Wat betreft je latere broodwinning denk je met zo min mogelijk moeite een fantastische carrière te hebben als acteur of ondernemer.
Wij zijn een luie en reactieve soort
Eigenlijk zijn mensen net als de meeste dieren een reactieve soort. We komen alleen in beweging als het nodig is. Als we honger hebben, als we het koud hebben of als we ons willen voortplanten. Kortom, als we willen overleven of het leven willen doorgeven. Maar we zouden geen denkende wezens zijn als we niet vooruit zouden denken: hoe kun je met zo min mogelijk moeite een voorraad voedsel aanleggen, het toch op tijd warm hebben als het opeens koud wordt, ons verdedigen tegen mogelijke vijanden. Eigenlijk komt onze haast dus voort uit een combinatie van luiheid en angst. We willen een comfortabel en veilig leven dus moeten we dingen voorbereiden, vooruit kijken. Maar des te complexer het leven wordt des te meer moeite we moeten doen om er grip op te hebben. Des te meer haast we krijgen om alles in orde te hebben.
Meer rust en minder haast
Hoe komen we af van de haast, van de stress, van het altijd maar moeten vooruitdenken?
*Neem met minder genoegen; bedenk wat je echt nodig hebt
*Vertrouw dat het goed komt; wees hierin niet te perfectionistisch en veeleisend
*Maak een goede planning; zorg dat je altijd tijd hebt om tussen activiteiten door te onthaasten
*Laat je niet gek maken door reclame, ambitieuze carrière makers of life style bladen
*Blijf zo dicht mogelijk bij je zelf en vraag je af wat nu echt belangrijk voor je is
*Laat je niet bang maken door allerlei onheilsverhalen
*En GENIET VAN HET MOMENT!
Trek je niets aan van onbegrip en afkeuring
Ik weet dat het moeilijk is. Je omgeving zal opmerkingen maken over je niet al te modieuze kleding, dat je niet goed op de hoogte bent en dat je auto of inrichting totaal uit de tijd zijn. Ze zullen je niet ambitieus of succesvol vinden. Maar vraag je zelf af: doe je dingen voor anderen of voor jezelf en je naasten? Ben jij gelukkig met jezelf en je dierbaren? Heb je genoeg tijd voor elkaar, weet je wat er speelt, heb je tijd om elkaar te helpen waar nodig? Kun je genieten van kleine dingen en heb je het gevoel dat je zeeën van tijd hebt?
En nog belangrijker, past dit leven bij je? Voel je je comfortabel en ontspannen? Dan ben je goed bezig. Er zijn nu eenmaal enorme verschillen tussen mensen. Je hebt hele gedreven en avontuurlijke mensen en mensen die met een minder spannend leven genoegen nemen.
Wees tevreden met jezelf en met wat je hebt
En dat is voor de meeste Nederlanders onvoorstelbaar veel. Het wordt tijd dat we dat eens beseffen. We moeten nu de vruchten gaan plukken van al onze inspanningen en gaan nadenken over ons geestelijk welzijn in plaats van ons materiële welzijn.
Ik wens iedereen veel wijsheid, rust en onderlinge harmonie.